Flinders Couch Appreciation Society

Het is weer een tijdje geleden sinds ik geschreven heb en aangezien er weer een hoop nieuwe ontwikkelingen zijn geweest, dacht ik: het wordt tijd om weer een blog te schrijven. Ik heb het nog niet eens over mijn laatste paar weken Nieuw Zeeland gehad, dus ik zal het proberen te vertellen (hetgene ik nog weet). Na hamner springs ben ik richting Kaikoura gegaan, een heel mooi kustplaatsje aan de oostkust, waar allemaal mensen heentrekken om walvissen te spotten en met dolfijnen te zwemmen. Mijn laatste lift richting Kaikoura die dag was in een gigantische truck welke een graafmachine vervoerde (zo groot dat het een begeleidend voertuig had). De man van de lift ervoor voelde zich heel slecht over t feit dat hij me niet helemaal naar Kaikoura kon brengen en dus had hij besloten de vrachtwagenchauffeur aan te spreken. Het ding was dat onderweg 2 tunnels waren, waar de vrachtwagen echt maar net doorheen paste. Uiteindelijk zijn we zon 1,5 uur onderweg geweest, terwijl het maar 60 km was naar Kaikoura. Het mooie was dat ik heel hoog zat waardoor ik prachtig uitzicht had over zee en zeehonden kon spotten die zich hoog op de rotsen hadden gepositioneerd. Kaikoura is echt een van de mooiste, fotogenieke plekken waar ik ben geweest. De eerste dag daar heb ik de peninsula-wandeling gedaan, een wandeling, zoals de naam al enigzins verklapt, rond de peninsula gaat. Al struikelend over zeehonden kom je op uitkijkpunten terecht waar nog meer zeehonden, maar ook walvissen en dolfijnen te spotten zijn. Ondertussen zaten Malou en Thomas in Nelson te zoeken naar een baan, maar omdat Thomas zijn visum dreigde op te raken, zou hij eerder vertrekken naar Australie dan gedacht. Daarom ging ik na een paar dagen Kaikoura al liftende naar Nelson, om de laatste paar dagen Nieuw-Zeeland met z'n drietjes af te leggen. We besloten om een auto te huren en de plekken te bezoeken die we alledrie nog niet echt gezien hadden: de Golden Bay en Abel Tasman National park en Nelson Lakes national park. De eerste dag vertrokken we richting de lakes, waar al snel bleek dat het de nacht ervoor behoorlijk gesneeuwd had op de toppen van de bergen en dat het er nu nog aan het sneeuwen was. Terwijl de man in het informatiecentrum nog een laatste afkeurende blik naar onze schoenen wierp ('ik neem aan dat dat niet de schoenen zijn die je aandoet?', besloten we toch de klim naar boven te starten. Al snel kwamen we besneeuwde boomtoppen tegen en het duurde niet lang tot we op sommige plekken tot onze heupen in de sneeuw stonden. De wandeling was prachtig, mede dankzij de sneeuw. We hadden de tocht succesvol afgerond, op een paar valpartijen van mij na, en zijn hierna weer de auto ingestapt terug naar Nelson. De volgende dag zijn we vroeg vertrokken richting Abel Tasman. Bij vertrek was het enorm aan het hozen maar zodra we de Takaka Hill over waren, klaarde het ineens op en hebben we 10 km van de Abel Tasman track in het zonnetje kunnen afleggen. Terwijl we met dit alles bezig waren, vond Malou een baan als skilift-operator voor het skiseizoen bij Christchurch, waardoor zij een ticket boekte voor een paar dagen later richting Thailand. Dit resulteerde erin dat ik nog een aantal dagen voor mezelf had en dus besloot ik terug te gaan naar Kaikoura om daar de laatste dagen te spenderen. Eenmaal weer terug in Nelson had ik nog bijna mijn vlucht gemist (ik werd kwart voor 6 wakker gemaakt en mijn vlucht vertrok kwart over 6, gelukkig zijn de securitychecks bij domestic flights echt een grap), maar ben ik uiteindelijk veilig en wel in Melbourne aangekomen (dit was 1 juni). In Melbourne had een vriendin van mij, Alessandra, met wie ik in Dublin ook samengewoond heb, een week in een hostel geboekt. In het vliegtuig naar Melbourne was ik Savannah tegengekomen, een Schotse die ik in Takaka eerder al had ontmoet en samen hebben we het hostel opgezocht. Het hostel, Flinders Backpackers (hence de titel), ligt in het centrumcentrum van Melbourne en is een vrij groot hostel (zo'n 11 verdiepingen, een drankwinkel op de begane grond, bar op de eerste verdieping en het hostel zelf start op de derde). Ik had niet echt een duidelijk plan, maar dacht eraan om een baan te zoeken en even te settelen in Melbourne alvorens naar Azie te gaan. Ik zit nu ondertussen al 3 maanden in Melbourne en ook 3 maanden in dit hostel. Na 2,5 week heb ik een baan gevonden in een cafe/deli/foodstore in een van de wijken van Melbourne (Malvern). Hier werk ik 5 dagen in de week, zo'n 35 uur per week. Het is een klein bedrijf bestaande uit ik, de baas en 2 andere collega's (een Australische en een Britse). In mijn vrije tijd ben ik eigenlijk nog steeds de stad aan het ontdekken, omdat het zo intens groot is en op iedere hoek weer iets leuks te vinden is. In het hostel heb ik heel veel lieve mensen ontmoet die ook voor langere tijd in Melbourne zijn en waren en vaak aan het werk waren hier. De eerste paar weken heb ik in een 6 bed dorm doorgebracht om uiteindelijk met Ale naar een tweepersoonskamer te gaan. Ale is ondertussen al een paar weken weg, evenals veel andere mensen, aangezien veel mensen een second year visum willen krijgen. Wil je een second year, dan moet je 88 dagen farmwork doen ergens in Australie. Veel mensen zijn dus vertrokken om deze 88 dagen in te vullen. Als ik nog tijd heb zal ik wel wat meer over mijn Melbournelife vertellen, maar voor nu leek het me vooral leuk iedereen een beetje in te lichten waar ik ben en wat ik eigenlijk aan het doen ben. Over drie weken vertrek ik naar Indonesie, Bali, om drie weken rond te reizen en vanaf Jakarta richting Myanmar te vertrekken. In Myanmar spreek ik weer af met Malou, om hier samen een aantal weken rond te trekken. Daarna ga ik in mijn eentje naar Vietnam om daar hopelijk een motor aan te schaffen en rond te trekken voor een maand. Al met al zou ik ergens in December weer voet aan Nederlands land zetten om in Februari met mijn master in Amsterdam te beginnen.